مقایسه فراوانی تمایلات سایکوتیک و نوروتیک مصرف کنندگان حشیش با افراد غیرمصرف کننده در استان گلستان طی سال ۱۳۸۴

زمینه و هدف : سوءمصرف مواد مخدر یکی از مشکلات بزرگ پزشکی و اجتماعی جوامع عصر حاضر است که سلامت بشر را تهدید می کند. در بین این مواد حشیش به عنوان رایج ترین آنها باعث بروز علائم و نشانه های روانپزشکی متعدد از قبیل علائم شبه سایکوتیک و رفتارهای ضداجتماعی می گردد. این مطالعه به منظور مقایسه فروانی تمایلات سایکوتیک (تمایلات روان پریشی) و نوروتیک (تمایلات روان نژندی) افرادسوء مصرف کننده با افراد غیرمصرف کننده حشیش در استان گلستان انجام شد. روش بررسی : این مطالعه مورد - شاهدی روی 100 مصرف کننده حشیش که برای تهیه حشیش به پارک های شهرهای استان گلستان مراجعه نمودند و 100 فرد که سابقه مصرف حشیش نداشتند و برای گذران اوقات فراغت به همان پارک ها مراجعه نموده بودند؛ طی سال 1384 انجام شد. دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و میزان تحصیلات همسان بودند. داده ها از طریق پرسشنامه آزمون شخصیتی آیزنگ نسخه بالغین، به روش خودگزارش دهی جمع آوری و توسط نرم افزار آماری spss-13.5 و آزمون های تی ، کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین نمرات سایکوتیزم در گروه مورد و شاهد به ترتیب 9.37 و 5.75 تعیین گردید (p<0.05). همچنین میانگین نمرات نوروتیزم در گروه مورد و شاهد به ترتیب 15.9 و 12.19 تعیین شد (p<0.05). بین نمره سایکوتیزم و الگوی مصرف حشیش رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05). همچنین بین مصرف حشیش با الگوی سوءمصرف مواد مخدر در خانواده و سوءمصرف هم زمان سایر مواد رابطه آماری معنی داری یافت شد (p<0.05). نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمایلات سایکوتیک در مصرف کنندگان حشیش نسبت به افراد غیرمصرف کننده حشیش بیشتر است که نشان دهنده اهمیت اقدامات پیشگیرانه در سوءمصرف مواد برای ارتقاء بهداشت روان می باشد.